آفت خوشه خوار ذرت با نام علمی Helicoverpa zea از خانواده Noctuidae، حشره ای پلی فاژ بوده و علاوه بر ذرت از گیاهان دیگر مانند پنبه و گوجه فرنگی نیز تغذیه میکند. این حشره یکی از آفات مهم ذرت در اکثر مناطق دنیاست که برای کنترل و مدیریت آن میتوان از تلفیق روش های زراعی، زیستی و شیمیایی استفاده کرد.
شکل شناسی و چرخه زندگی:
شب پره های بالغ این آفت که در اواخر بهار و بیشتر در عصر و شب هنگام فعالیت دارند، رنگ قهوه ای روشن داشته و دارای لکههای نامنظم تیره رنگ هستند. عرض شب پره با بالهای باز بین ۳ تا ۵ سانتیمتر بوده و بهترین مکان برای تخم ریزی آنها کاکلهای ذرت های جوان میباشد. هرچند در صورت عدم ظهور کاکل ها، برگ ها و ساقه ذرت نیز مکان مناسبی برای تخم ریزی خواهد بود.
هر حشره ماده قادر است تا ۳۰۰۰ تخم بگذارد. با توجه به شرایط محیطی، ۲ تا ۱۰ روز بعد از تخم ریزی لاروهای کوچک ظاهر شده و به سمت دانه های ذرت حرکت میکنند. رنگ لاروها از زرد تا قهوه ای و خاکستری متغیر بوده و از دانه های ذرت تغذیه میکنند.
خوشه خوار ذرت دارای ۶ سن لاروی می باشد و پس از ورود لارو سن ۱ به بلال، تا رسیدن به سن ۶ به تغذیه ادامه داده و معمولا از بلال خارج نمیشود. در نهایت لارو بالغ به روی خاک افتاده و به عمق ۵ تا ۱۵ سانمتمتری خاک رفته و در انتهای دالای خاکی ایجاد شده به مرحله شفیرگی میرود و در صورت مساعد شدن شرایط محیطی حشره بالغ از شفیره خارج میشود.
نحوه خسارت:
لارو ها فرم خسارتزای این آفت هستند و از سن یک و بعد از ورود به داخل بلال، تغذیه خود را از دانه های ذرت شروع میکنند. تغذیه معمولا از بالای ذرت و زیر کاکل ها شروع شده و به سمت پایین ادامه مییابد، هرچند خسارت بیشتر در دانه های بالایی هر بلال دیده میشود. با توجه به ویژگی کانیبالیسم در لاروهای سن ۳ به بعد، معمولا در هر بلال فقط یک لارو باقی میماند.
علاوه بر خسارت مستقیم ناشی از تغذیه، زخم های حاصله راه را برای ورود سایر عوامل بیماریزا مانند باکتری ها و قارچ ها نیز فراهم میکند. بلال های خسارت دیده فاقد بازارپسندی هستند.
روش های کنترل و مدیریت آفت:
منبع: زریندان جنوب