عامل بیماری: قارچی به نام Sclerotinia sclerotiorum و S. minor
علایم بیماری:
در کاهو، نوع آسیب وارد شده توسط این قارچ ها بسته به زمان شروع آن دو مرحله دارد: الف) مرحله بوته میری که به نهال حمله می کند و ب) مرحله مزرعه که باعث پوسیدگی نرم و آبکی شدن برگ های پایین و تاج میشود. وجود زائده های کوچک، سیاه و نامنظم به نام اسکلروتیای از علائم این بیماری است. اسکلروتیای S.minor کوچک و نامنظم است. در مقابل ، اسکلروتیای S.sclerotiorum بزرگتر و کشیده و دوک مانند است.
از علائم اولیه پوسیدگی نرم کاهو پژمردگی لایه خارجی برگهاست که معمولاً با نزدیک شدن به مرحله بلوغ محصول مشاهده می شود. این علامت نشان می دهد تاج آلوده شده است. با پیشرفت بیماری ، تاج دچار پوسیدگی قهوه ای، نرم و آبکی می شود و به دنبال آن میسلیوم سفید و برفی ایجاد می شود که در نهایت بافت را از بین می برد و باعث پژمردگی کل گیاه می شود، سپس گیاه فروریخته و غیر قابل برداشت می شود.
علائم معمول بیماری شامل رشد میسیلیوم سفید ، کرکی، پنبه ای در هوای خنک و مرطوب و اجسام اسکلروتیال سیاه در زیر برگ و منطقه تاج است. با S.minor فقط میسلیوم سفید و اسکلروتیای سیاه کوچک تشکیل می شود اما S. sclerotiorum همچنین ممکن است ساختاری شبیه قارچ به نام آپوتسیوم ایجاد کند که از اسکلروتیا خارج شده و آسکوسپور تولید می کند. این آسکوسپورها در هوا پراکنده می شوند و ممکن است باعث عفونت در بالای گیاهان کاهو شوند.
شرایط گسترش بیماری
شرایط خنک و مرطوب باعث رشد پاتوژن و توسعه بیماری می شود. کاهو محصول فصل خنک بوده و بر این اساس در سیستم های کشت کنترل شده (مثل تونل ها و گلخانه) از پاییز تا اوایل بهار بسیار حساس به این بیماری هستند. آبیاری بارانی موجب افزایش توسعه بیماری های اسکلورتینیایی خاص می شود. به ویژه آنهایی که توسط اسپورهای اسکلورتینیا به وجود آمده اند. گردش آب آبیاری می تواند اسکلورتیوم ها را به مزارعی که در حال حاضر اسکلروتیوم ندارند منتقل نماید.
کنترل بیماری
منبع: زریندان جنوب