عامل بیماری: Phomopsis vexans
علایم بیماری:
عامل این بیماری بلافاصله بعد از سبز شدن به نشاها حمله میکند. علایم این بیماری بر روی ساقه به صورت لکههای قهوهای تیره بوجود میآید و در نهایت، یک پوسیدگی خشک ساقه را احاطه کرده و نشاها از بین میروند. درصورت آلودگی بوته های مسن، لکههای دایرهای یا غیرمنظم قهوهای متمایل به خاکستری بر روی برگهای پایینی و ساقهها تشکیل میشود.
لکهها بزرگ و یکی شده و سبب زردی کامل برگها و در نهایت ریزش شدید آنها میشود. پوسیدگی روی ساقه میتواند سبب خم شدن و مرگ بخش هوایی گیاه گردد. علایم این بیماری روی میوه در ابتدا به صورت لکههای بیضی شکل، فرورفته، قهوهای رنگ و نرم می باشد. با گذشت زمان، لکههای روی میوه عمیقتر، بزرگ و یکی شده و ایجاد پوسیدگی اسفنجی و نرم میکنند. در آب و هوای خشک، میوه کوچک و مومیای شکل میشود.
یکی از ویژگیهای تشخیص بیماری این است که پکنیدهای سیاه قارچ یک الگوی دایرهای شکل در قسمت وسط لکههای کامل تشکیل میدهند. این پکنیدها منابع اولیه برای آلودگیهای بعدی هستند. با رشد میوه و با گذشت زمان عامل بیماری به سمت دم میوه پیشروی میکند و سبب آلودگی کل میوه میگردد.
شرایط گسترش بیماری:
عامل این بیماری میتواند در بقایای گیاهی یا میوههای آلوده زنده بماند. هوای بارانی و یا آبیاریهای غرقابی و بارانی سبب انتشار قارچ به برگها و ساقهها میشود. این بیماری میتواند از از طریق بذرهای آلوده نیز منتشر شود و سبب ایجاد بیماری در خزانه و مرحله نشا شود. به طور کلی این قارچ در هوای گرم و مرطوب بیشتر منتشر میشود.
کنترل بیماری:
منبع: زرین دان جنوب