پژمردگی باکتریایی گوجه فرنگی (Bacterial wilt)
عامل بیماری: Ralstonia solanacearum
علایم بیماری:
علایم بیماری پژمردگی باکتریایی گوجه فرنگی در ابتدا با پژمردگی کل گیاه آغاز شده که بعد از آن برگ‌های پایینی گیاه شروع به ریزش میکند. در این بیماری هیچگونه زردی در شاخ و برگ گیاه مشاهده نمیشود. معمولا عامل بیماری بعد از ورود به گیاه سبب انسداد آوندها می شود.
در بخش طولی ساقه، آوندها به رنگ زرد تا قهوهای روشن تغییر رنگ میدهند. بعدا آوندها با پیشرفت بیماری ممکن است به رنگ قهوهای تیره تغییر یافته و یا اینکه ساقه توخالی شود. یک راه تشخیص سریع و راحت برای بیماری پژمردگی باکتریایی این است که یک تکه ساقه تازه بریده شده را درون لیوان آب قرار داده، که در نتیجه آن مایع شیری سفیدرنگی از ساقه خارج خواهد شد. همچنین گیاه آلوده دارای رشد کند می‌باشد. و علایم بیماری در هوای گرم بیشتر می‌گردد.
شرایط گسترش بیماری:
عامل بیماری پژمردگی باکتریایی گوجه فرنگی میتواند بیش از ۰۰۲ گونه گیاهی را آلوده کند و همچنین بر روی آنها بقا خود را حفظ کند. این باکتری همچنین میتواند درون خاک زندگی کند و از طریق زخمهای طبیعی ناشی از تشکیل ریشههای ثانویه و یا از طریق زخمهایی که در اثر انتقال نشا، عملیات کشاورزی و یا تغذیه نماتدها بر روی ریشه ایجاد می‌شود ریشه را آلوده کند.
علاوه بر این، حشرات نیز ممکن است این باکتری را به گیاه انتقال دهند. آبیاری سطحی، بارندگی، عملیات کشاورزی، جابجایی نشا و خاک آلوده باعث انتقال عامل بیماری به مزارع سالم می‌شود. آب و هوای گرم (۹۲ تا ۵۳ درجه سانتیگراد) و یا خیلی گرم (۶۳ تا ۰۴ درجه سانتیگراد) و رطوبت بالای خاک شرایط مناسبی را برای گسترش بیماری پژمردگی باکتریایی گوجه فرنگی فراهم میکند.
کنترل بیماری:
- در صورت امکان، عدم کشت در زمین‌هایی که سابقه آلودگی به بیماری پژمردگی باکتریایی دارند.
- استفاده از نشاهای عاری از بیماری
- استفاده از اراقام هیبرید مقاوم به بیماری
- پیوند زدن به پایههای مقاوم به بیماری
- کنترل رطوبت خاک و زهکشی آن
- کنترل علفهای هرز
- آفتابدهی خاک
- رعایت تناوب کشت ۲ الی ۳ سال با گیاهان غیر میزبان
- کاهش pH خاک که سبب کاهش فعالیت و تکثیر عامل بیماری می گردد
منبع: زرین دان جنوب
