علائم:
به طور کلی دو نوع ترک خوردگی در میوههای گوجه فرنگی اتفاق میافتد:
الف) ترک خوردگی هم مرکز: در این نوع ترک خوردگی اپیدرم به صورت دایره هایی در اطراف محل اتصال ساقه به میوه (کالیکسxyalc) شکاف برمیدارد.
ب) ترک خوردگی شعاعی: در این نوع ترک خوردگی اپیدرم از محل اتصال ساقه به میوه (xyalc) به سمت گلگاه میوه شکاف برمیدارد. این نوع ترک خوردگی زمانی ایجاد میشود که که انبساط درونی میوه بیشتر از انبساط اپیدرم باشد.
علت:
ترک خوردگی به علت وجود آب زیاد (آبیاری و یا باران) بعد از دوره خشکی طولانی مدت ایجاد میگردد. ترکخوردگی در میوه بسته به رقم، در زمانی که میوهها به مرحله رسیدگی نزدیک میشوند صورت میگیرد. مقاومت ارقام به این عارضه بستگی به قابلیت انعطاف و مقاومت پوست میوه دارد. ارقام حساس هنگامی که میوه گوجه فرنگی سبز رسیده باشد شکاف برمیدارند.
در حالی که ارقام با حساسیت کمتر، در زمان رنگ انداختن و ارقام مقاوم در مرحله قرمز رسیده شکاف برمیدارند. هر چه زمان ترک خوردگی زودتر صورت گیرد، ترک عمیقتر و بزرگتر خواهد بود. تغذیه با کود نیتروژن زیاد و پتاسیم کم باعث میشود که گیاهان ترد و آبدار شده و به ترک خوردن حساس تر شوند. همچنین تغییرات سریع و زیاد دما و رطوبت و بارندگی سبب پیشرفت این عارضه میگردند.
بوتههایی که پوشش شاخ و برگ بیشتری دارند به علت اینکه کمتر در معرض نوسانات دمایی و نور خورشید قرار میگیرند، کمتر ترک برمیدارند. در زمان بارندگی، میوههای روباز زودتر خنک شده و این تغییرات دمایی و بارندگی در جذب آب توسط گیاه تغییراتی ایجاد کرده و میتواند سبب پیشرفت ترک گردد. حساسیت به ترک خوردگی در زمانی که میوهها در مرحله رشد سریع هستند بیشتر میباشد.
کنترل بیماری:
منبع: زرین دان جنوب